Liderzy w oparach absurdu

Liderzy w oparach absurdu

Boris Johnson
Boris Johnson Źródło: Newspix.pl / SWNS
Odporność stadna to dyskusyjna sprawa. Są bowiem choroby, na które nie da się grupowo uodpornić.

Klasyczny bon mot Leszka Millera, że mężczyznę poznaję się po tym, jak kończy, a nie jak zaczyna, nabiera w dzisiejszych czasach zupełnie nowych znaczeń. Niektórym pomagają one pozbyć się złudzeń. Należy do nich brytyjski premier Boris Johnson, wielki do niedawna piewca skuteczności odporności stadnej. Dziś sam siedzi w kwarantannie, przekonując się boleśnie o tym, jak kiepskim okazał się wizjonerem.

Nie jest to najbardziej drastyczny przypadek. Są też i tacy, którym przyjemne bujanie w obłokach zaczyna mylić się z miotaniem w oparach absurdu. Bujanie to stan przyjemny, wszyscy go znamy i cenimy. O miotaniu nie da się jednak powiedzieć tego samego. Nie bez powodu często opatruje się je przymiotnikiem: rozpaczliwe. Rozpacz może być twórcza, bo ludzie przyciśnięci do muru potrafią zdziałać cuda.

Nie można jednak w te cuda za bardzo wierzyć, bo ląduje się w świecie złudzeń, z których rzadko kiedy coś konkretnego wynika. Szczególnie, gdy okoliczności są skrajnie niesprzyjające. Dlatego, nie bacząc na zastrzeżenia, które sformułował wiele lat temu Miller, chyba lepiej będzie mimo wszystko kończyć niż zaczynać.

Czytaj też:
Premier Wielkiej Brytanii: Sytuacja jeszcze się pogorszy, zanim się poprawi

Źródło: Wprost

Cytaty dnia

Cela była zimna i zarobaczona. Traktowano mnie jak ciężkiego przestępcę, co polegało m.in. na tym, że zakuwano mnie w kajdanki, gdy szedłem na widzenie z żoną. Słyszałem jak Mariusz Kamiński krzyczał, że nigdzie nie pójdzie w kajdankach, bo jest więźniem politycznym, a nie kryminalistą i chyba pozwolili mu się spotkać z żoną bez kajdanek. Ale w więzieniu warunki były lepsze.
Maciej Wąsik

czwartek, 28 marca 2024